ارزش انسان

جوان ثروتمندی نزد یک انسانی وارسته رفت و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست.
مرد او را به کنار پنجره برد و پرسید:
“پشت پنجره چه می بینی؟”
“آدمهایی که می آیند و می روند و گدای کوری که در خیابان صدقه می گیرد.”
بعد آینه ی بزرگی به او نشان داد و باز پرسید:
“در این آینه نگاه کن و بعد بگو چه می بینی.”
“خودم را می بینم.”
“دیگر دیگران را نمی بینی! آینه و پنجره هر دو از یک ماده ی اولیه ساخته شده اند، شیشه.
اما در آینه لایه ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی بینی.
این دو شیئ شیشه ای را با هم مقایسه کن. وقتی شیشه فقیر باشد، دیگران را می بیند و به آنها احساس محبت می کند.
اما وقتی از نقره (یعنی ثروت) پوشیده می شود، تنها خودش را می بیند.
تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش نقره ای را از جلو چشمهایت برداری تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوستشان بداری
(با تشکر از محمد رضا یوسف زاده)

برچسب‌ها:انسان.امیران کبیر.